Choroba kociego pazura jest bakteryjną chorobą odzwierzęcą, wywoływaną najczęściej przez Bartonella henselae. W większości przypadków człowiek ulega zakażeniu po zadrapaniu przez młode koty. Choroba zwykle przebiega w postaci lokalnej limfadenopatii, samoistnie ustępującej w ciągu 8–12 tygodni. Sytuacja epidemiologiczna bartonelozy w Polsce jest zróżnicowana. Według ostatnich meldunków epidemiologicznych w 2008 roku zgłoszono 36 przypadków zachorowań, z których 75% wymagało hospitalizacji. Obraz choroby kociego pazura jest często niespecyficzny, co wymaga wykonania szerokiego panelu badań niezbędnych do wykluczenia innych chorób, którym może towarzyszyć miejscowa limfadenopatia. Choroba ma przeważnie przebieg łagodny i samoograniczający, jednak w niektórych przypadkach istnieje konieczność włączenia antybiotykoterapii. Opisywany przypadek pokazuje istotną rolę prawidłowo przeprowadzonego wywiadu medycznego, pozwalającego na trafne i szybkie ustalenie rozpoznania wstępnego.