W niniejszej pracy przedstawiono obowiązki lekarza pediatry dotyczące diagnozy i leczenia, które powinien wykonywać w odniesieniu do zasady należytej staranności. Ta fundamentalna dla zawodu lekarza zasada wynika nie tylko z przepisów prawa, ale także z norm deontologicznych. Z tego względu oprócz odpowiedzialności karnej i cywilnej lekarz ponosi również opisaną w tym artykule odpowiedzialność zawodową. W polskiej doktrynie prawniczej odpowiedzialność zawodową lekarzy często uznaje się za quasi-karną, dostosowaną do potrzeb określonych instytucji, i zalicza do prawa karnego w szerokim tego słowa znaczeniu. Jednak postępowanie w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej lekarzy toczy się niezależnie od postępowania karnego lub innego postępowania dyscyplinarnego dotyczącego tego samego czynu. W niniejszej pracy mowa jest o tym, w jaki sposób funkcjonują sądy lekarskie. To o tyle istotne, że sędziowie sądów lekarskich w I i II instancji rozstrzygają samodzielnie zagadnienia faktyczne i prawne. Członkowie sądów lekarskich w zakresie orzekania podlegają przepisom powszechnie obowiązującego prawa. W tego typu postępowaniach kluczową kwestię stanowi opinia biegłego. Biegły lekarz, odwołując się do wiedzy i doświadczenia praktycznego, ukazuje kontekst medyczny sporu prawnego. W artykule zwrócono uwagę na formę i elementy, jakie powinna zawierać opinia biegłego, który musi dysponować odpowiednim materiałem do przeprowadzenia ekspertyzy. W przypadku opinii wydawanych w sprawach dyscyplinarnych lekarzy biegły pozyskuje materiał na podstawie osobistego badania pokrzywdzonego oraz analizy całości dokumentacji albo tylko na podstawie dokumentacji medycznej. W opracowaniu przedstawiono przykłady takich opinii.